Legenda piekarczyka

W czasie ostatniej wojny polsko-krzyżackiej (1519-1521), Elbląg, będący silnym ośrodkiem gospodarczym, stał się celem rycerzy zakonnych. Rankiem 8 marca 1521 roku, w trudnych warunkach mglistych, przekupieni zdrajcy zaatakowali straż miejską, otworzyli zwodzony most i dębowe bramy, umożliwiając Krzyżakom wtargnięcie do miasta.

Jednak w tym krytycznym momencie kilkudziesięciu mieszczan stanęło w obronie swojego miasta. Wdarli się oni na wieżę Bramy Targowej, skąd zrzucali na napastników kamienie, belki, gorącą smołę i popiół. Te desperackie działania chwilowo zatrzymały natarcie. Tymczasem, oddział Krzyżaków zbliżał się do bramy. Wtedy, spośród tłumu, wyłonił się nieznany czeladnik piekarski.

Z użyciem swojej łopaty, znanego narzędzia swojego zawodu, piekarczyk rozpoczął cięcie grubych sznurów, na których wisiała dębowa krata zamykająca bramę. Uporczywie uderzając łopatą, zdołał przeciąć sznury. W efekcie ciężka kratownica opadła, przygniatając napastników, którzy już wtargnęli w głąb bramy. Krzyżacy, zaskoczeni tym atakiem, odstąpili od miasta. Ci, którzy zostali w mieście, zostali zmuszeni do poddania się po krótkiej walce.

Niestety, w wyniku tych wydarzeń, śmierć poniosło 16 mieszkańców Elbląga, których następnego dnia pochowano z należytymi honorami. Pamięć o odwadze nieznanego piekarczyka została uwieczniona w miejscowej piosence, a łopata, którą przeciął liny, zawieszona została we wnętrzu Bramy Targowej. Przez ponad 250 lat, fragmenty tej łopaty wisiały jako symboliczna pamiątka.

To wyjątkowe wydarzenie przypomina nam siłę i determinację zwykłych ludzi, którzy stanęli w obronie swojego miasta w obliczu zagrożenia. Mieszkańcy Elbląga, poprzez swoją odwagę, udowodnili, że są gotowi bronić swojej wspólnoty. Pamiętając o męstwie nieznanego piekarczyka, który poświęcił się dla dobra swojego miasta, czcimy naszą historię i dziedzictwo. To ważne, aby doceniać i przypominać sobie takie historie, które stanowią część naszej tożsamości i uczyć się z nich wartości odwagi i poświęcenia.